Lees hier het laatste reisverslag van Maaike Koster

Parochiaan Maaike Koster uit Hendrik-Ido-Ambacht heeft meer dan 1000 km gelopen op de bedden pelgrimsroute Via Francigena naar Rome. Lees haar reisverslagen en zie haar mooie foto's op haar reis-blog en Youtube-kanaal (zie voor koppelingen onderaan deze pagina). Hieronder vindt u haar laatste verslag.

Audiëntie bij de paus

Woensdag 7 juni. Ik heb verbazend goed geslapen. We trekken onze nette kleding aan en gaan naar de St. Pieter. Er is even wat onduidelijkheid waar we ons moeten melden. Maar uiteindelijk komen we best snel de douane door en geeft ons ticket inderdaad speciale toegang. We lopen de ‘normale’ vakken voorbij en mogen tot twee keer toe de Zwitserse garde passeren. Best bijzonder, ik heb dit eerder mogen ervaren met mijn moeder, maar toen hadden we ander soort ticket. Boven op het bordes aangekomen worden we opgevangen door een ceremoniarius, hij wijst ons de plek. De rijen staan ver van elkaar vandaan, er zijn maar drie rijen voor ons. Het is een heel circus. Uiteindelijk begint de paus aan zijn bekende rijtoer langs de mensen. Hij wordt ontvangen als een popster.

Na de algemene audiëntie worden we gemaand te blijven zitten. Een aantal mensen moet naar voren komen om langs de paus te lopen. Dan staan er drie groepen klaar waar hij naar toe gebracht wordt. Elke keer staat hij netjes op uit zijn rolstoel en poseert. Wat een baan heeft hij toch, 86 jaar en dan nog zoveel plichtplegingen moeten doen! Hij wordt met de rolstoel langs de rijen mensen gereden. Bij iedereen rijkt hij naar de hand, sommige mensen geven hem cadeaus. Naast ons zit een oudere heer uit Engeland. Hij heeft veel liefdadigheidswerk gedaan. Vandaag is zijn verjaardag, maar hij is heel ziek en is opgegeven. Dit is dus een heel bijzonder moment voor hem, wat hij mag delen met zijn kleindochter.

Uiteindelijk komt de paus bij ons, eerst krijgt mijn moeder een hand. Dan ben ik aan de beurt. In mijn andere hand heb ik mijn pelgrims-paspoort, zodat hij ziet dat ik een pelgrim ben. Ik krijg de kans om hem te vertellen dat ik 1000 km gelopen heb naar Rome. Hij steekt zijn rechterhand omhoog, maakt een kruisteken en prevelt een zegen. Daarna krijgt ook mijn vader een hand en de paus vraagt hem of hij ook gelopen heeft. Dan is het moment alweer voorbij. Onwerkelijk was het allemaal. De paus zie ik altijd gewoon als een man, en ja, hij heeft een speciale plaats in de kerk, dus natuurlijk is het bijzonder. Maar een hand en zegen krijgen van de opvolger van Petrus is toch wel machtig en heel bijzonder.

We gaan terug naar het appartement en wisselen de nette jurk en schoenen om voor gewone kleding. We willen naar de wijk Coppedè. Hier is een bijzondere wijk gebouwd. We kijken onze ogen uit. Schitterende bouw en ook heel apart. Bij een restaurantje gaan we naar binnen voor de lunch. We zitten tussen de Italianen, geen toerist te zien. Vanaf hier besluiten we terug te lopen naar Piazza del Popolo, een wandeling van ongeveer 40 minuten. Ondanks de warmte is het een leuke wandeling. We komen door het park van Villa Borghese. Bij het Piazza pakken we de metro terug naar de St. Pieter. Vanaf drie uur zijn de foto’s van de ontmoeting met de paus beschikbaar.

We mogen wederom een poort door, waar je normaal tegengehouden wordt. Dan, in het kantoortje, kunnen we op een computer de foto’s goed zien. We kiezen de mooiste uit en laten deze afdrukken. Je kan ze ook digitaal aanvragen, maar dan zijn ze erg duur en afgedrukt is goed genoeg. Rond 20.00 uur gaan we naar het appartement, de koffers moeten nog worden gepakt. Morgen moeten we om 06:15 uur klaar staan voor de taxi. Nog steeds nagenietend van de bijzondere gebeurtenis kruipen we ons bed in.

Weer thuis in Hendrik-Ido-Ambacht

Eenmaal thuis pak ik de koffer uit en geef ik alle herinneringen een plekje. Gelukkig heb ik nog ruim twee maanden voor ik weer op het werk moet verschijnen en ik kan dus langzaam weer wennen aan het niet meer onderweg en weg zijn.

Mijn ouders wil ik bedanken, ze waren er na de Po-vlakte, om mij een overnachtingsadres te bieden, en in Rome, om samen met mij de reis af te sluiten. Als er twee mensen zijn waar je op kan bouwen dan zijn zij dat. De steun die ik van mijn lieve broer en schoonzus mocht ontvangen was ook geweldig. Ook een woord van dank aan mijn lieve oom Aad, die elke dag op mijn verslagen reageerde en belangstelling toonde. De reis werd hierdoor zo veel mooier.

Natuurlijk dank ik jullie allemaal, die meelazen en reageerden. Ik heb geprobeerd op zoveel mogelijk te reageren, maar soms en zeker deze laatste twee dagen gebeurde er te veel. Ik waardeer het enorm dat ik niet alleen liep op deze manier.

De donatiepagina staat nu rond de € 1.900, een bedrag waar ik niet van had durven dromen. Ik dacht: als ik € 500 zou mogen verdelen is het veel. Ik hoop zowel Sant’Egidio en Under One Sky de komende twee maanden een bezoek te kunnen brengen. Natuurlijk schrijf ik daar dan over.

Nu gaat het afkicken beginnen, niet meer elke dag schrijven en voor jullie niet meer elke dag lezen.

Maaike Koster