Preek eerste heilige mis Arno Aardoom: stop je talenten niet in de grond (Mat. 25, 14-30). 

Arno viert zijn eerste heilige mis als pas gewijd priester. ‘In persona Christi’ gaat hij ons voor in de maaltijd van de Heer. We mogen als gemeenschap hier zeer trots op zijn en dankbaar! Voor mij als diaken is het een bijzondere eer te mogen preken in zijn eerste mis. Tegelijkertijd denk ik: het is ook logisch, want diaconie en eucharistie zijn twee kanten van dezelfde medaille. Diaconie en eucharistie zijn niet los verkrijgbaar. Beide veronderstellen elkaar en hebben elkaar nodig. Het is niet voor niets dat elke priester eerst tot diaken wordt gewijd. Het diaconaat is het fundament van het priesterschap. Immers, we spreken van het priesterlijk dienstwerk, het woord zegt het al. Het vieren van de eucharistie heeft een diaconale spiritualiteit nodig en diaconie kan niet bedreven worden zonder de Geest van de eucharistie.

Arno vond zijn roeping mede dankzij de spiritualiteit van de karmelieten. Karmelieten zijn Godszoekers. Zij zoeken God niet als Persoon, alsof God verstoppertje zou spelen. Karmel is zoeken naar de ruimte waar die Godsontmoeting kan plaatsvinden, waar God jou kan aanspreken. Dat is een lege ruimte, zie zich vanzelf vult met liefde. En in die liefde spreekt God tot ons en spreken wij tot Hem met Jou en Jij, zoals je spreekt met een vriend. Dat maakt die Godsontmoeting tot iets zeer intiems. Het is niet voor niets dat de grootste mystici in onze kerkelijke traditie te vinden zijn bij de Karmel. Zelfs Titus Brandsma wist die heilige ruimte te vinden in het meest Godverlaten oord van het concentratie- en vernietigingskamp.

In de Karmel speelt de profeet Elia een belangrijke rol. Elia had een Godsontmoeting in een grot, een lege ruimte (1 Kon. 19). Eerst stak er een hevige storm op, daarop volgde een aardbeving en kwam er een vuur. Maar in al die spectaculaire effecten was God niet aanwezig. Pas in het suizen van een bries merkte Elia Gods aanwezigheid. Roeping wordt vaak geassocieerd met hevige omwentelingen, met een door elkaar geschud worden. Echter, dit soort roepingen lopen vaak uit op een teleurstelling. Ze doven net zo snel als ze ontvlamden. Roeping is een proces van uitzuivering, totdat je bij die bries komt die in alle stilte waait in je geest. Zo heb jij, Arno, niet meteen volmondig ja gezegd op je roeping, maar heb je jezelf de tijd gegund dit uit te zuiveren, door alle opties op tafel te leggen. Dit strekt tot voorbeeld van ons allen.

Die diepe Godsverbondenheid heb je voor het eerst ervaren in de Emmanuelkerk op Dubbeldam, waar je samen met je ouders en familie gekerkt hebt. Emmanuel betekent God-met-ons. Zo heb je God altijd ervaren: Hij die met je is en steeds met je meegaat, óók toen je als voorzitter van de locatieraad de deuren van de Emmanuelkerk definitief moest sluiten. Je bent een kind uit een gemengd huwelijk: je moeder is katholiek en je vader protestant. En we weten: Twee geloven op één kussen… daar is de Heilige Geest aan het klussen! En waar de Heilige Geest klust, daar komt altijd iets goeds tevoorschijn! Zie hier het resultaat. Dat is niets anders dan een zegen, voor jou en je familie, voor ons als parochie en voor heel de Kerk.

Vandaag lezen we het evangelie van de talenten (Mat. 25, 14-30). Wat doe je met je van God ontvangen talenten? Stop je ze in de grond of zet je ze in tot meerdere eer en glorie van Hem die ons liefheeft? Goddank heb je je talenten niet in de grond gestopt. Zo viert je je eerste mis aan het einde van het A-jaar, het jaar waarin we uit het Mattheüs-evangelie lezen. Mattheüs was een tollenaar die door Jezus vanachter zijn geldtafel tot zijn leerling werd geroepen. Nu wil ik niet een direct verband leggen, maar in zekere zin werd ook jij van achter je bureau van de Sociale Verzekeringsbank tot het dienstwerk van priester geroepen.

Roeping is geschenk van God, zei je in het interview met Leo Fijen. Dat is het zeker. Blijf daarom die ruimte zoeken waar je God tot je laat spreken. Wees een diaconale priester en werk steeds vanuit de liefde. Liefde is, zoals je weet, steeds het goede willen en het goede doen voor de ander, omwille van die ander, niet omwille van jezelf. Dat laatste is niets anders dan eigenliefde. Want als je het goede wilt voor een ander, omwille van jezelf, dan is die heilige ruimte reeds bij voorbaat gevuld met je ego. Daar is geen plek voor God.

Ik sluit af met de eerste lezing, want die is wat vreemd bij een eerste mis van een priester: een sterke vrouw, wie zal haar vinden? (Spr. 31, 10) Toch is het een zeer passende en waardevolle tekst voor deze feestelijke viering en ook voor jou, want die sterke vrouw was er en zal altijd in jouw leven blijven, zoals ze dat ook bij ieder van ons is. Ik heb het over niemand minder dan de heilige maagd Maria. We bidden om haar voorspraak en leren van haar woorden: mij geschiede naar uw Woord (niet het mijne). Beste Arno, gefeliciteerd met je priesterwijding en ik wens je van harte Gods zegen. Door Christus, onze Heer. Amen.

Diaken Franck Baggen